W bocznej kaplicy naszego kościoła możemy obejrzeć witraż św. Franciszka z Asyżu [właśc. Jan Bernardone], który żył w latach ok. 1181 – 1226. Nad głową Świętego znajduje się krzyż–ikona z kościoła San Damiano, do którego przychodził on się modlić. W 1206 roku miał z krzyża przemówić do Biedaczyny sam Zbawiciel, który polecił: „Franciszku, nie widzisz, że mój dom chyli się ku ruinie Idź więc i napraw go dla mnie”. Wezwanie to zostało najpierw zrozumiane jako nakaz odbudowy zrujnowanych budowli kościelnych, m.in. kaplicy Porcjunkuli pod Asyżem. Stopniowo Franciszek zrozumiał, że on i jego dzieło – zakon franciszkański – mają się przyczynić do reformy Kościoła. Ikona krzyża na witrażu jest podtrzymywana przez dwa będące w locie gołębie (znane jest kazanie św. Franciszka do stworzeń). Warto również wczytać się w treść modlitwy św. Franciszka „Pieśni słonecznej”, zwanej „Pochwałą stworzeń” (najstarszy zabytek poezji w języku włoskim), którą ułożył między zimą a wiosną 1225 roku.