Według starożytnego zwyczaju, świętowanie uroczystości zaczynano poprzedniego dnia po zachodzie słońca tzw. wigilią. I choć obrzędy liturgiczne sprawuje się w sobotę wieczorem, to jednak czas ten nie należy już do Wielkiej Soboty, lecz do Niedzieli Wielkanocnej.

Od poświęconego ognia z ogniska zapala się paschał, od którego później zapalamy swoje świece, stopniowo rozświetlając ciemności światłem Chrystusa. Symbolikę światła, świecy paschalnej i Wielkiej Nocy wyjaśnia śpiew starożytnego Orędzia Paschalnego.

Liturgia Słowa Bożego w kilku czytaniach przypomina nam najważniejsze wydarzenia historii zbawczej, uwieńczonej Zmartwychwstaniem Chrystusa. Na Gloria – biją znów dzwony, a radosne „Alleluja” obwieszcza nam, że Chrystus zmartwychwstał.

Liturgia chrzcielna od pierwszych wieków Kościoła była najuroczyściej sprawowana właśnie w czasie świąt Wielkanocnych. Chrzest to symboliczne zanurzenie w śmierci Chrystusa i zmartwychwstanie człowieka do nowego życia w Chrystusie. Uroczyste poświęcenie wody chrzcielnej, Litania do Wszystkich Świętych, ewentualne udzielenie sakramentu chrztu i uroczyste odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych powinny nas zbliżyć jeszcze bardziej do Chrystusa – Źródła Życia.