W Wielki Piątek nocą, wbrew prawu, w krzycząco niesprawiedliwym procesie przed żydowską Najwyższą Radą, Chrystus został skazany na śmierć za bluźnierstwo. W Wielki Piątek nie odprawia się Mszy Świętej. Ołtarz jest obnażony, milczą organy i dzwony. Liturgia zaprasza nas do rozważania opisu Męki Pańskiej, a później do uczczenia krzyża świętego. Wspominając śmierć Chrystusa, musimy pamiętać, że była ona dla Niego dobrowolnym wypełnieniem zbawczych planów Boga.

Liturgia rozpoczyna się milczącą adoracją, celebransi leżą przed ołtarzem twarzą na ziemi. Potem w skupieniu jeszcze raz wsłuchujemy się w opis Męki Pańskiej. W tym najważniejszym momencie Bożego zmiłowania przedstawiamy Bogu potrzeby całej ludzkości w rozbudowanej modlitwie powszechnej, o starożytnym rodowodzie. Po uroczystym wniesieniu, trzykrotnej aklamacji i odsłonięciu oraz adoracji krzyża św. z ucałowaniem – następuje obrzęd Komunii Świętej. Na zakończenie, w procesji z kołatkami i śpiewem, przenosi się Najświętszy Sakrament w monstrancji otulonej białym welonem-całunem do Ołtarza grobu Pańskiego, aby tam czuwać, adorować i modlić się.