Msza Święta Gregoriańska, czyli tzw. gregorianka to 30 Mszy odprawianych w ciągu 30 kolejnych dni (niekoniecznie przez jednego kapłana) w intencji jednej osoby zmarłej. Nazwa ma związek z papieżem Grzegorzem Wielkim (590-604). Kiedy był on jeszcze przełożonym klasztoru benedyktynów w Rzymie, zmarł pewien mnich, przy którym znaleziono pieniądze. W owych czasach posiadanie własnych pieniędzy przez zakonnika było uważana za wielkie przestępstwo. Grzegorz, aby dać lekcję mnichom, nakazał pogrzebać ciało owego zakonnika poza klasztorem, w miejscu niepoświęconym. Pełen jednak troski o jego duszę nakazał odprawić 30 Mszy świętych dzień po dniu. Kiedy została odprawiona ostatnia Msza Święta, ów zakonnik miał się pokazać opatowi i podziękować mu, oświadczając, że te Msze Święte skróciły mu znacznie czas czyśćca. Odtąd panuje przekonanie, że po odprawieniu 30 Mszy świętych Pan Bóg w swoim miłosierdziu wybawia duszę, za którą są one ofiarowane, i wprowadza ją do nieba.

Praktyka Mszy Gregoriańskich rozwinęła się w VIII w. Towarzyszyło jej przekonanie o szczególnej skuteczności takiej formy modlitwy dla zmarłych pozostających w stanie czyśćca. W 1884 r. Kongregacja Odpustów wyjaśniła, iż zaufanie wiernych do Mszy Gregoriańskich, jako szczególnie skutecznych dla uwolnienia zmarłego od kary czyśćca, należy uważać za rozumne i zgodne z wiarą. Wśród teologów utrwaliła się opinia, że źródłem szczególnej skuteczności mszy gregoriańskich są zasługi papieża Grzegorza i jego wstawiennictwo. Znane są świadectwa osób, które mówiły, że po odprawieniu gregorianki zmarły w jakiś sposób dziękował za tę modlitwę, potwierdzając w ten sposób jej nieocenioną wartość.

Msze św. gregoriańskie są odprawiane także w naszej parafii.